Ik sprak haar dochter bij de condoleance en vroeg haar: was je moeder gelukkig? Zelden heb ik iemand op deze vraag zo spontaan ja zien en horen zeggen. Haar moeder was volstrekt gelukkig! Toen ik haar vroeg of er dingen aan haar moeder waren die ze als negatief beschouwde, of ze soms lastig was of commandeerderig, of dat ze bijvoorbeeld kon zeuren en klagen, hoefde ze ook niet na te denken. Neenee, helemaal niet! En dat bleek ook wel toen ze vervolgde: Elke keer als ik naar haar toeging, deed ik dat met veel plezier, het was een genot om bij haar te zijn. En zij ging vaak, meerdere keren per week naar het tehuis in Vught waar ze verbleef sinds haar ogen haar in de steek lieten. Hoe bijzonder om zo over je moeder te kunnen praten.
En het klopte met dat wat ik zelf gedurende onze jarenlange vriendschap heb mogen ervaren. Ik kwam onregelmatig bij haar over de vloer en we voerden lange en mooie gesprekken. Eulalie was zeer bij de pinken. Tien jaar geleden zoiets, ging ze zich verdiepen in de computer. Ze leerde er brieven op schrijven en mails versturen en surfte rond op internet. 95 was ze toen. Ook ging ze toen wekelijks naar de Franse les. Ze wilde de Franse taal onder de knie krijgen, dat bood haar onder andere de mogelijkheid om een briefwisseling te onderhouden met een Franse vriendin die ze ooit had leren kennen. En ze was dol op Franse boeken.
Hoe deze wonderlijke vrouw in mijn leven kwam is een verhaal apart. Haar man Willem, die in 1993 op 83-jarige leeftijd overleed, was in zijn jonge jaren in het bedrijf van mijn grootvader aan de slag gegaan. Hij was toen 10 jaar jong. Willem heeft dik 60 jaar voor dit bedrijf gewerkt, waar eerst mijn grootvader, toen mijn vader en zijn twee broers en daarna andere heren (geen familie) aan het roer stonden. Van Hoeckel Grootverbruik is nu de naam, inmiddels dochter van Sligro.
Mijn vader is al in het begin van de jaren vijftig bij dit bedrijf gestopt, is gescheiden van mijn moeder en is in Australië gaan wonen. Maar Willem bleef in ons leven. Vele jaren lang bracht hij ons gezin in de zomer met een vrachtwagen van het bedrijf naar Zoutelande, waar wij een maand lang kampeerden. Willem stond letterlijk altijd voor ons klaar.
Op een gegeven moment is hij uit het zicht verdwenen, totdat mijn vader na 25 jaar weer eens naar Nederland kwam en Willem is op gaan zoeken. Vanaf dat moment is er een hechte vriendschap ontstaan tussen hem en Willem en Eulalie. Na het overlijden van mijn vader heeft diens vrouw mij gevraagd om de contacten met hen te onderhouden, wat ik met alle liefde wilde doen.
Jouw grootvader is een betere vader voor mij geweest dan mijn eigen vader, vertelde Willem me ooit bij een van mijn bezoeken. Hij droeg zijn hele leven een fotootje van mijn grootvader, die in 1944 al is overleden, in zijn portefeuille. Hoe ontroerend en wat een ongekende loyaliteit! In hun woonkamer hing een olieverfschilderijtje waarop het eerste zakenpand van mijn grootvader stond. Op de tuinmuur een plaatje: N.V. P. van Hoeckel en Co’s.
Even terug naar Eulalie. Zij was voor mij een belangrijke en dierbare bron van inspiratie. Haar geluk werkte aanstekelijk: haar drive om ondanks haar hoge leeftijd te blijven leren van anderen, om zich te blijven ontwikkelen, om een kind te zijn van haar eigen tijd en zich dus ook te verdiepen in de wereld van nu, via radio en tv en de krant. En toen haar ogen niet meer wilden, liet ze zich de krant voorlezen...
Wil je gelukkig worden, dan is het goed om je hoofdschakelaars om te zetten. 1. De acceptatie dat geluk slechts in jezelf zit en niet van buitenaf komt. 2. Het activeren van je bewustzijn. 3. De uitdrukkelijke wil om gelukkig te zijn. 4. Het afbouwen van je negativiteit. 5. De moed om stappen te zetten en de consequenties ervan te aanvaarden. 6. Het vertrouwen te hebben in jezelf en in de weg die je gaat.
Eulalie had al haar hoofdschakelaars aan staan, wat haar in staat stelde om voluit gelukkig te zijn. 105 jaar leven, de helft leuk, de helft niet leuk, zoals bij iedereen. Zij bepaalde zelf hoe ze met de plussen en de minnen omging. Dat was haar grote geluk! Hoe blij ben ik dat ze in mijn leven was. En is. En altijd wel zal blijven. Dankjewel Eulalie...
Jan Jaap van Hoeckel