De vrouw in een oude Datsun die wordt aangereden door een prachtige Amerikaanse oldtimer en vervolgens uitroept: oh wat zonde van die mooie auto! Zegt de oldtimerman: maar mevrouw, u hebt wel een forse deuk in het portier. Zij weer: ja maar dit is maar een oud karretje, dat maakt niet zoveel uit, maar die wagen van u, oh wat erg! De jongeman die zijn bouwmarktspullen in zijn auto heeft geladen, terug naar binnen loopt en tegen de kassière zegt: oh, dit pakje met schroefjes lag nog in mijn wagentje, dat heb ik vergeten af te rekenen. Een paar voorbeelden, allemaal waar gebeurd.
Elk leven is vol van dit soort gebeurtenissen. Iedereen maakt het mee, iedereen doet regelmatig zo. De kranten en de nieuwsberichten op radio en tv willen ons doen geloven dat het slecht gesteld is met de wereld. Met het mensdom dan met name. Je mag je afvragen of dit wel klopt. Hoe vaak maak je niet zulke mooie dingen mee. Mensen die goed zijn voor anderen. Die attent zijn. Met een liefdevol hart hun leven leiden. Die geen vlieg kwaad doen. Mensen die het hart op de goede plaats hebben zitten.
Het mag weleens gezegd worden: de wereld barst van de goede mensen. En natuurlijk, niemand is vrij van dom gedrag, lelijke gedachten, foute woorden. Het een sluit het ander echter niet uit, nee, dat stukje is onlosmakelijk met ons verbonden. Zo zitten we nu eenmaal in elkaar, imperfectie is ons deel.
We moeten hoe dan ook leren in ons leven, het maken van fouten is daar een essentieel onderdeel van. We kunnen op allerhande manieren leren, door wijze woorden van anderen, door het lezen van boeken en tijdschriften, door tv te kijken en naar de radio te luisteren, we pikken overal wel iets van op. Maar fouten maken is de meest effectieve manier, het is de snelkookpan van ons leven.
We hebben wel heel erg de neiging om de nadruk te leggen op de ‘negatieve’ kant van anderen. Misschien herken je dat wel. Dat afkeuren van de dingen die ze in jouw ogen niet goed doen. Dat wat je hindert, de dingen die niet stroken met jouw normen en waarden. De andere kant blijft te vaak onderbelicht, de schoonheid van mensen, hun goedheid, de liefde in hun hart, het mededogen met anderen. Terwijl dat in zoveel mensen in grote overvloed aanwezig is.
Goede mensen, kijk om je heen, graaf eens in je ziel, ik weet zeker dat je er tientallen kunt noemen, misschien wel honderd of meer. Mensen die je kent, die je regelmatig of onregelmatig ziet of hoort. Mensen die je aanstaan, die aardig voor je zijn, die aan je denken, belangstelling voor je hebben. Mensen van wie je weet en ervaart dat ze goed zijn en ook werkelijk goed doen. En ik bedoel niet dat ze hoogdravende dingen zeggen of doen. Nee, gewone dingen, niks bijzonders, maar toch… vaak zo ontroerend, zo attent, zo medelevend.
Dit is een ode aan goede mensen, aan de goedheid in elk mens, de goedheid in jezelf. Even de loftrompet op al het goede dat we in ons dragen. Het is van belang dat we ons dat realiseren. Dat onze wereld voornamelijk bevolkt is met mensen met een mooi hart, die het goede willen en doen. Elke dag van ons leven maken we het mee, de confrontatie met het goede in de mens. Die kleine attenties, dat mooie gebaar.
Hopelijk stat je er nu even bij stil en herken je wat ik hier schrijf. In anderen maar vooral ook in jezelf. Hopelijk zie je het en ervaar je het. Goedheid. Het is er en meer dan je waarschijnlijk denkt…
Jan Jaap van Hoeckel