Maar man, wij kunnen helemaal niet op die zaterdag, we hebben afgesproken dat we naar vrienden van ons gaan. Dat viel verkeerd. Haar moeder was pissig geworden en had haar in enkele minuten van alles naar haar hoofd geslingerd. Hoezo met anderen afspreken, je weet toch dat we elk jaar samen sinterklaas vieren? Ze had zich voorzichtig verweerd, ja mam, maar dit jaar komt het dus niet goed uit, misschien volgend jaar weer.
We hadden het samen over tradities en vooral over familietradities. Haar verhaal illustreerde mooi hoe de gehechtheid aan tradities uit de hand kan lopen. Ze was asociaal volgens haar moeder, een spelbreker, een egoïst, ze gaf kennelijk niets om haar ouders. Haar twee broers en hun aanhang konden wel, maar zonder haar, nee dat kon echt niet, nou valt onze hele sinterklaasavond in het water! Of ze gek was! Hoe kun je deze oude familietraditie nou zo aan je laars lappen?
Uiteindelijk had haar moeder geëmotioneerd het gesprek afgebroken. Einde verhaal. Hoewel, ze zat er wel mee, ze was immers dol op haar ouders, maar ja, ze was al 33 en wilde samen met haar man en kinderen graag eens op een andere manier sinterklaas vieren. En nou moesten kerstmis en oud-en-nieuw nog komen, ook die waren al klemvast voorgeprogrammeerd. Zeer tegen haar zin, eigenlijk al jaren...
Tradities. De komende decembermaand staat er bol van. Eén kerstavond bij de ouders, één bij de schoonouders en dan proberen we ook een avondje thuis te blijven of naar vrienden te gaan. Zoiets. En met oud-en-nieuw gaan we natuurlijk... Voor veel mensen zijn deze ingesleten familietradities een ware kwelling. Elk jaar slepen ze zich naar het traditionele kerstdiner bij ouders of schoonouders, ze willen het niet maar ze willen ook geen spelbreker zijn. Dan maar met tegenzin en er het beste van maken. Maar ach, wat duren zulke avonden lang!
Uiteraard zijn er mensen die dol zijn op deze tradities, die ze dan ook met groot genoegen in stand houden. Heerlijk, allemaal samen aan de maaltijd, een avondje elkaar zien en spreken. Echt genieten! Natuurlijk, tradities zijn leuk als iedereen er plezier aan beleeft. Maar dat zijn ze niet als een deel van de deelnemers er als een berg tegenop ziet en veel liever iets anders zou doen. Dan worden tradities een straf, het liefst kieper je ze in de kliko.
Wat ik zo raar vind is dat er ouders zijn die krampachtig vasthouden aan tradities die ooit in hun jonge gezin begonnen zijn, ook als de kinderen inmiddels het huis hebben verlaten en mogelijk zelf kinderen hebben gekregen. Ook deze jonge gezinnen hebben het recht om weer hun eigen tradities op te bouwen, elk gezin doet de dingen weer anders. Het zou zoveel beter zijn als ouders, die in de decembermaand graag hun kinderen om zich heen zien, hun kinderen zouden vragen of ze daar zin in hebben. En zo niet, ook goed. Een kwestie van wederzijds respect.
Voor veel mensen zou het een zegen zijn als ze zich los zouden kunnen wrikken van de tradities die hen zo opgedrongen worden. En voor veel ouderen zou het een zegen zijn als ze zouden willen zien en begrijpen dat hun opgebouwde tradities op een gegeven moment gewoon ophouden. Klaar uit. Tijd voor nieuwe tradities, voor zowel de kinderen als voor hun ouders.
Een mooi onderwerp om binnenkort eens aan te snijden, het moet er toch eens van komen...
Jan Jaap