Een misschien wel even belangrijke vraag is: Wie ben jij? Wie ben jij, man, vrouw, broer, vader, moeder, zus, vriend, vriendin, kind, collega? Wie zijn jullie, mensen in mijn leven? Hoe goed ken je de mensen eigenlijk met wie je omgaat? Wat weet je van de ander en wat weet de ander van jou? Je bloedeigen broer of zus? Je partner? Je collega’s? Je vrienden? Hoe meer je van de mensen in je leven weet (en omgekeerd uiteraard) hoe hechter de band. Andersom is dus ook waar: hoe minder je van elkaar weet, hoe groter de afstand.
Onlangs een avondje bij vrienden doorgebracht, een mooie avond was het, de gesprekken reikten dieper en dieper. Nee, mijn vader heeft nog nooit echt met mij gepraat! De man kon zijn verdriet erover nauwelijks verbergen toen hij het zei. Vader en zoon, al zo’n veertig jaar geen echt contact, geen gesprekken over hun leven, over de dingen die ze bezighouden, geen uitwisseling van gevoelens. Zo’n veertig jaar afstand...
Iedereen is waard om gekend te worden. Iedereen heeft onvermoede dieptes. We maken allemaal veel mee, hebben een rugzak te dragen, we kennen vreugdes en verdriet, draaien soms de mist in, leveren soms ongekende prestaties. En worstelen met bepaalde dingen in ons leven. Niemand uitgezonderd. Wat weet jij eigenlijk van de ander? En wat weet de ander van jou?
Twee vrouwen op een verjaardagsfeestje, schoonzusjes. Ze kenden elkaar al vele jaren en konden het goed met elkaar vinden. Het gesprek ging over zekerheden en twijfels. Zei de een ineens: Oh, ik ben zo onzeker! Ik vind het doodeng om nieuwe mensen te ontmoeten, ik weet nooit wat ik moet zeggen. Meestal ga ik zulke confrontaties uit de weg. Ik denk altijd, zouden ze me wel interessant genoeg vinden? Wat heb ik nou te zeggen?
De ander keek haar met grote ogen aan. Huh? Jij? Ze barstte in een onhandig lachen uit. Nou, daar begrijp ik niks van, nou ken ik je al zolang en ik ben altijd heel jaloers op je. Zo zeker als jíj overkomt, jouw kracht, zoals jíj met mensen omgaat! Verbazing alom, voor vrouw één was het precies andersom. Zij vond de ander juist zo zeker van zichzelf en assertief. Elkaar zo vaak gezien en zo vaak gesproken. Maar wat er echt in de ander omging, hoe de ander echt in elkaar stak, nee, ze hadden al zoveel jaren geen benul. Dit gesprek opende een poort, ze werden andere mensen in elkaars ogen.
Een man ging een avondje uit eten met een vriendin die hij al een jaar of zes kende. Hij pikte haar thuis op, zag daar op een kastje een foto staan van haar familie en zei: Wat lijk je op je broer! Ze keek hem verdwaasd aan en schoot in de lach! Dat kan helemaal niet, ik ben geadopteerd, dat is mijn biologische broer helemaal niet, hahaha! Vrienden. Maar elkaar kennen? Het werd een prachtige avond, haar verhaal over haar verleden was adembenemend, zo boeiend, zo ongelooflijk. Ook hij brak toen los, ook zijn verleden kende veel turbulenties. In één avond was de vriendschap fundamenteel veranderd. Vanaf die avond keken ze volstrekt anders naar elkaar, ze waren andere mensen geworden. Hun vriendschap was vanaf dat moment zoveel sterker, persoonlijker en waardevoller.
Wie ben jij? Je doet jezelf een groot plezier om je te verdiepen in de mensen in je leven. Om oprecht geïnteresseerd vragen te stellen, goede gesprekken te voeren, een beetje diepzee te duiken. En op die manier ook jezelf wat meer te openen voor de ander. Het klinkt misschien allemaal logisch, maar kijk eens om je heen. Hoe weinig mensen doen dat ook werkelijk? Wie kent jou nu echt? Wie ken jij nu echt?
Als je elkaar beter leert kennen verandert je vriendschap. Je versterkt de band die je met elkaar hebt. Je wordt waardevoller voor elkaar. Daarmee lever je een substantiële bijdrage aan je geluk.
Jan Jaap van Hoeckel